روغن گردشی چیست؟
روغن های گردشی برای سیستمهای بستهای که در عین روانکاری نیاز به انتقال حرارت دارند و یا میزان آلودگی در آنها زیاد است، مورد استفاده قرار میگیرد. روغنهای گردشی در سیستمهای گردشی و هیدرولیکی کاربرد دارد که برخی از این سیستمها عبارت هستند از: جعبه دندهها (گیربکس)، سیستمهای حاوی چرخ زنجیر، سیستمهای هیدرولیک پرس، یاتاقانهای ساده و دستگاههای موجود در صنایع نساجی. روغن گردشی را به نام تجاری R&O (Rust and oxidation) هم میشناسد.
ویژگی روغن گردشی
روغن گردشی عموما در سیستمهایی مورد استفاده قرار میگیرد که آلودگی محیطی زیادی وجود دارد. از این رو باید روغن گردشی قابلیت بالایی در فیلتراسیون داشته باشد تا بتوان به راحتی انواع ترکیبات اضافی موجود در روغن را از آن جدا کرد. دو مورد از مهمترین آلایندههای موجود در سیستمهای حاوی روغن های گردشی، آب و هوا است. به همین علت روغن گردشی باید قابلیت جداشوندگی بالا و راحتی از آب و هوا داشته باشد.
سیستمهای حاوی روغن گردشی عموما خوردگی بالایی دارند (نظیر انواع سیستمهای انتقال قدرت گیربکسی) و وجود ترکیباتی نظیر آب و هوا میتواند منجر به اکسید شدن روغن شود، از این رو روغن گردشی مورد استفاده در این سیستمها باید قابلیت ضد خوردگی و ضد اکسایش هم داشته باشد. یکی دیگر از مشخصات مهم روغن گردشی میزان ویسکوزیته (گرانروی) روغن است، چرا که با بالا رفتن بیش از اندازه ویسکوزیته، سیستم پمپاژ به مشکل خواهد خورد و با کاهش بیش از اندازه ویسکوزیته هم وظایف روانکاری روغن به خوبی انجام نخواهد شد.
روغنهای گردشی عموما روغن های معدنی هستند و برای اینکه مشخصات ضد خوردگی، ضد اکسایش و عدم ترکیب شدن با آب و هوا را داشته باشند، از انواع مواد افزودنی استفاده میشود. در برخی از انواع این روغنها که در سیستمهای هیدرولیک استفاده میشود، ترکیباتی به منظور افزایش میزان تحمل بار هم به روغن اضافه میشود.